شورای اطلاع رسانی دولت اراذل

به عادت معمول، نسخه اینترنتی روزنامه های چاپ داخل را مرور می کردم که این عکس توجه ام را جلب کرد. دبیر شورای اطلاع رسانی دولت، چهره اش آشنا به نظر می رسید. کمی و تنها کمی بازگشت به گذشته ای نه چندان دور نیاز بود تا یادم بیاید این سید ضیاء را.
سال های دانشجویی که همزمان بود با شروع روزنامه نگاری و به عنوان خبرنگار و البته دیدار دوستان، به دانشگاه بین المللی قزوین می رفتم، یک نفر بود که همیشه جلسه به هم می زد. از در سالن دانشکده فنی که داخل می شد، همه منتظر بودند تا سر و صدا راه بیاندازد و جلسه را به آشوب بکشد. بد دهن بود و هتاک. یادم نمی رود یک بار که تشکل دانشجویان اصلاح طلب برای خانواده زندانیان سیاسی بزرگداشت گرفته بود، همین ضیاء بلوایی به پا کرد. آن روزها علی افشاری در زندان بود، رضا علیجانی و تقی رحمانی هم. خوب خاطرم هست که خانم بختیار نژاد، خانم محمدی و آقای افشاری - پدر علی - میهمان برنامه بودند و همین دبیر فعلی شورای اطلاع رسانی دولت، جلسه را به هم ریخت و بدترین توهین ها را به مهمان ها و به ویژه پدر علی افشاری کرد.
ضیاء یک بار هم زیر آب مرا روزهایی که هفته نامه ولایت قزوین می رفتم، زد. رفته بود پیش مدیر مسوول و گفته بود این همه اش با بچه های نهضت آزادی است. از نظر آن ها هر کس که مخالفشان بود، حتمن ریشه اش به نهضت می رسید و بس. هر گزارشی که از دانشگاه می نوشتم، چند برابر آن را جوابیه می نوشت و مدیرمسوول هم همه را منتشر می کرد.
در کمتر درگیری دانشگاه بود که رد ضیاء دیده نشود، با این حال خودش را دموکراسی خواه می دانست و ژست های آکادمیک هم می گرفت. اما به جای سخت که می رسید، نمونه خوبی از دعواهای معروف به چاله میدانی بود، بی ادب، هتاک و تهدید کننده. اگر اشتباه نکنم یک دوره ای هم در جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه بین المللی قزوین، عضو شورای مرکزی شد.
دوران دانشجویی اش که تمام شد خبری از او نداشتم. غیر بومی بود، اما تا آنجا که خاطرم هست، از 78 تا 85 همچنان دانشجو بود، می آمد و می رفت.
سال 87، خبر رسید که رئیس روابط عمومی وزارت نفت شده است، برق از سرم پرید. آدمی که درست مثل سعید تاجیک فحش می دهد را چه به روابط عمومی وزارت نفت. اما من اشتباه می کردم، این آدم ها پله های قدرت را با آسانسور می آیند بالا. حالا هم شده است، دبیر شورای عالی اطلاع رسانی دولت! البته که نباید تعجب کرد، در دولتی که همه مدیرانش دستی در فساد دارند و بی اخلاقی، برآمده از دزدی رای شهروندان است، رئیس آن محمود احمدی نژاد است و معاون اول رحیمی، مرتضوی قاتل، حکم می گیرد و مصباح یزدی می شود ایدئولوگ، چرا یکی مثل ضیاء الدین نورالدینی به این مقام نرسد. ویترین اراذل و اوباش برای خودش در دانشگاه. نمونه بارز بد دهنی و فحش های رکیک دادن. این انتخاب هوشمندانه را باید به احمدی نژاد تبریک گفت؛ نه این که غلو کنم، واقعیت همین است که او در میان همه اطرافیانش، هیچکس را شایسته تر از ضیاء نورالدینی برای دبیری شورای اطلاع رسانی دولت فاسد و دروغ نمی یافت.